Maart 2020
Omschakelen en wennen
Na twee weken thuiswerken begint zich eind maart iets van een ritme af te tekenen. Van ’s ochtends 9 tot ’s middags een uur drie uur zit ik achter mijn bureau te werken. Dat gaat prima. Ik heb een fijne werkplek en werk dat zich er gelukkig aan alle kanten voor leent. Maar na een uur of 6-7 door buffelen ben ik totaal gaar.
Dus vervolgens als de sodemieter naar buiten. Hetgeen gelukkig onder voorwaarden nog mag. Lang leve mijn wielrenfiets, Yuki de hond van vrienden en onze achtertuin. #FlattenTheCurve
April 2020
Iets van een ritme
Zo mogelijk nog meer werk, maar ook meer tijd. De uren die ik normaliter gebruikte om me van hot naar her te verplaatsen, vullen zich al snel met computerwerk. De corona quarantaine maakt dan ook dat ik meer dan ooit achter mijn bureau zit (en dat was al nooit weinig), maar ook meer dan ooit op mijn wielrenfiets kan springen.
Ontiegelijk dankbaar voor gezondheid en al het werk. En geen moment ben ik onachtzaam voor alle mensen met grote zorgen. Ik realiseer me terdege dat Covid-19 de hel is voor velen nu. Qua gezondheid dan wel qua economische situatie. Dus heel blij dat ik – als ik mijn gezonde verstand gebruik – de stilte en ruimte op mijn fiets en in mijn hoofd nog mag en kan opzoeken.
Mei 2020
Online vergaderen, online bijeenkomen
De eerste horden zijn overwonnen. De meeste teams kunnen nu wel overweg met alle digitale hulpmiddelen. Naast de ontelbare overleggen tussen 2 of meerdere personen, wagen we ons langzamerhand aan online bijeenkomsten. We leren samen dagelijks bij.
En ook ik ben mezelf gedreven aan het bekwamen in het organiseren en vormgeven van online bijeenkomsten: ontwerpen, modereren, faciliteren en de basistechniek begrijpen. En vooral er zo spoedig als mogelijk heel handig mee worden. Lees: vallen en opstaan, veel leren. Want dit zal beslist ‘part of the deal’ blijven.
Juni 2020
Onwennig en vertrouwd
En na maar liefst 13 weken thuiswerken en alles en iedereen in levende lijve moeten missen, mag ik voor het eerst weer in de corporate uitrusting naar buiten. En een kantoorpand binnen. Desinfectiemiddel bij binnenkomst, looproutes en veel minder collega’s aanwezig dan wat ooit gebruikelijk was.
Het voelt heel onwennig en vertrouwd tegelijk. En ik heb het meer gemist dan ik dacht.
